Zapraszamy na gościnny "Koncert Pieśni Antycznych" i spektakl "Bachantki" Teatru CHOREA w Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy, w ramach projektu "MODRZEJEWSKA DOM OTWARTY".
data: 5 marca 2017
"Koncert Pieśni Antycznych", godzina: 19:00
Spektakl "Bachantki", godzina: 20:30
miejsce: scena Gadzickiego, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy, ul. Rynek 39
rezerwacja biletów: bilety@teatr.legnica.pl lub tel. 76 7233505
"Koncert Pieśni Antycznych"
Prowadzenie: Tomasz Rodowicz
Kierownictwo muzyczne: Tomasz Krzyżanowski
Występują: Joanna Chmielecka, Joanna Filarska, Sandra Gierzek, Majka Justyna, Joanna Kłos, Milena Kranik, Elina Toneva, Janusz Adam Biedrzycki, Paweł Korbus, Tomasz Krzyżnowski, Maciej Maciaszek, Tomasz Rodowicz
Światło: Tomasz Krukowski
Dżwięk: Marcin Dobijański
Teatr CHOREA od wielu lat interesuje się muzyką Antycznej Grecji, będącą niezwykle cennym dziedzictwem kultury i jednym z najstarszych ocalałych zapisów muzyki europejskiej. Początkowo była to głównie praca nad pieśniami i tekstami antycznych dramatów oraz rekonstrukcja antycznych instrumentów. Obecnie, po latach pracy nad pieśniami i tekstami antycznymi, artyści Teatru CHOREA przygotowali zupełnie nową ich aranżację. Źródłowe formy muzyczne, pochodzące z najstarszych tradycji europejskich, ulegają dynamicznej, współczesnej dźwiękowej transformacji. Nieparzyste rytmy, skrawki pieśni, odczytane z papirusów i kamieni sprzed dwóch i pół tysiąca lat, wibrują współczesną energią. Koncert w wykonaniu artystów CHOREI zrodził się z potrzeby skonfrontowania antycznego materiału z nowoczesnym brzmieniem. „Stary” materiał we współczesnych aranżacjach daje niezwykłą muzyczną miksturę orientalnej melodyki, intrygującej harmonii i bliskowschodniej rytmiki.
Spektakl „Bachantki”
na podstawie tragedii Eurypidesa
Reżyseria: Tomasz Rodowicz
Choreografia: Robert M. Hayden
Muzyka i prowadzenie chóru: Tomasz Krzyżanowski
Występują: Joanna Chmielecka, Julia Jakubowska, Majka Justyna, Sara Kozłowska, Małgorzata Lipczyńska, Janusz Adam Biedrzycki, Paweł Korbus, Maciej Maciaszek / Paweł Odorowicz, Michał Ratajski / Adrian Bartczak
Chór: Joanna Filarska, Sandra Gierzek, Joanna Kłos, Aleksandra Kozioł, Milena Kranik, Justyna Sobieraj-Bednarek, Marta Sterna, Elina Toneva, Paulina Tralewska, Dara Weinberg
Światło: Tomasz Krukowski
Dżwięk: Marcin Dobijański
Spektakl „Bachantki” w reżyserii Tomasza Rodowicza stanowi trzecią, finalną fazę mierzenia się CHOREI z najbardziej intrygującym dramatem Eurypidesa i jest próbą opowiedzenia tej wieloznacznej tragedii przy użyciu innego niż w poprzednich projektach klucza. Do współpracy nad spektaklem został zaproszony amerykański choreograf Robert M.Hayden (tancerz, wieloletni współpracownik Ultima Vez, wcześniej współpracował już z CHOREĄ, między innymi tworząc ruch do wielkiego widowiska muzyczno-tanecznego „Oratorium Dance Project”).
Efektem pierwszego etapu pracy CHOREI nad tekstem Eurypidesa był spektakl „Bakkus” – międzynarodowa produkcja realizowana z Earthfall Dance w 2006 roku. Była to opowieść o konflikcie prawa i religii, przestroga przed fanatyzmem z jednej strony i nadużyciami władzy z drugiej, kryzysem wartości i grozą odpowiedzialności zbiorowej. „Bakkus” jest w tym spektaklu manipulatorem, charyzmatycznym przywódcą po przejściach, który chciałby grać rolę boga.
Druga część – „Śpiewy Eurypidesa” to opowieść o zbiorowym szaleństwie i ostrzeżenie przed niebezpiecznymi, bigoteryjnymi praktykami. Wyłaniająca się z chóru grupa kobiet, w zbiorowym uniesieniu sięga do tego, co w człowieku najbardziej intymne i skrywane, ale w dewocyjnej ekstazie staje się groźne i może prowadzić do zbrodni, zarówno 2,5 tysiąca lat temu jak i dziś. Pieśni uruchamiają ciemne emocje i energie, które przy podejrzanej obecności Dionizosa, pół-boga, pół-człowieka, prowokują zdegradowany rytuał – dwuznaczny obrzęd zwieńczony samosądem na odmieńcu próbującym zbyt odważnie przekroczyć społeczne tabu.
Spektakl „Bachantki” – to konfrontacja tych dwóch wątków oraz odniesienie powstałych między nimi napięć do współczesnych relacji międzyludzkich. Dzisiejsze społeczeństwo to grupa, w której tak szybko, z łatwością wyznacza się zbiorową odpowiedzialność. Przy zanikaniu obecności boga i zastępowaniu go jego nieudolnymi wizerunkami łatwo przypisać sobie samemu wszechwiedzę oraz wszechwładzę i manipulować emocjami innych. Wobec entropii wartości, religii i autorytetów sposobem na zdefiniowanie siebie samego jest destrukcja i agresja wobec innych. Potrzeba oczyszczenia przez złożenie ofiary została w naszej kulturze zrdukowana do znajdywania kozła ofiarnego. W każdym z nas jest jednoczesna potrzeba porządku i chaosu, potrzeba szaleństwa i harmonii. Dlaczego jesteśmy jedynym gatunkiem, który wyrzyna sam siebie, pragnąc w głębi serca najbardziej miłości i obecności boga?
