Zapraszamy na wydarzenia Teatru CHOREA - premiery, spektakle, koncerty, performance i warsztaty - odbywające się w ramach Akcji Dotknij Teatru 2012 - łódzkich obchodów Międzynarodowego Dnia Teatru.
Akcja Dotknij Teatru 2012, to obchody 51 Międzynarodowego Dnia Teatru. Projekt został zainicjowany przez łódzkich artystów i animatorów kultury w 2010 roku. Narodził się z pomysłu Grupy Inicjatywnej, a liderem i koordynatorem był Teatr Nowy im. Kanimierza Dejmka w Łodzi. Była to i jest nadal inicjatywa pionierska w skali kraju, przewidywała bowiem porównywalnie szersze działania, niż organizowane w innych miastach akcje Nocy Teatrów.
Wybrane dla projektu hasło “Dotknij Teatru” wskazywać ma na wieloaspektową prezentację zjawisk teatralnych i podejmowanie przez realizatorów projektu działań artystycznych w różnych środowiskach: inteligenckich, szkolnych, grupach terapeutycznych, grupach młodzieży defaworyzowanej, subkulturach, a także wśród seniorów. Podkreśla również, że jednym z celów projektu jest „wejście teatru w przestrzeń miasta”. To najszersza, interdyscyplinarna forma obchodów Dnia Teatru w kraju. W jej ramach realizowane są: spektakle, wystawy, koncerty, happeningi, warsztaty, projekcje, prelekcje, odczyty, konferencje, czy sesja popularno-naukowa. Projekt ma charakter powszechnej edukacji, zakłada aktywizację teatralną szkół oraz różnych środowisk i grup zawodowych. Przeznaczony jest dla mieszkańców miasta i regionu, a oparty na współdziałaniu różnych grup wiekowych. W bezpłatnej formie promuje i popularyzuje sztukę teatru i czyni ją dostępną w najróżniejszych przestrzeniach.
W latach 2010-2011 projekt realizowany był w Łodzi. Tegoroczną edycję ”Dotknij teatru” będzie realizować także województwo mazowieckie, śląskie i wielkopolskie. Koordynatorami tegorocznej edycji są: Teatr Nowy im. Kanimierza Dejmka w Łodzi, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie, Regionalny Ośrodek Kultury w Katowicach i Teatr Nowy w Poznaniu. W projekcie weźmie udział ponad 100 podmiotów: teatry instytucjonalne, muzea, ośrodki kultury, a także fundacje, stowarzyszenia, teatry i artyści niezależni.
Przedsięwzięcie objęte jest patronatem honorowym Prezydenta Miasta Łodzi.
Projekt zrealizowano przy wsparciu finansowym Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Urzędu Miasta Łodzi.
Harmonogram wydarzeń Teatru CHOREA:
22.03.2012 / czwartek
Koncert zespołu The Blue Rabbit
godz. 21:00
miejsce: Pub Łódź Kaliska
23.03.2012 / piątek
Warsztaty aktorskie "Antyk taniec w Re-konstrukcji"
prowadzenie: Iga Załęczna (Teatr CHOREA)
godz. 17:00
miejsce: sala warsztatowa, Teatr CHOREA, Fabryka Sztuki w Łodzi, Tymienieckiego 3
24.03.2012 / sobota
Performance "Niszcz Grzyba"
twórca: Paweł Korbus (Teatr CHOREA)
godz. 18:00
miejsce: sala warsztatowa, Teatr CHOREA, Fabryka Sztuki w Łodzi, Tymienieckiego 3
Monodram "napewnomoże"
wykonanie: Małgorzata Lipczyńska (Teatr CHOREA)
godz. 19:00
miejsce: Akademicki Ośrodek Inicjatyw Artystycznych, ul. Zachodnia 54/56, Łódź
Monodram "Upadek. Psycho-Somatic Gay-m"
wykonanie: Janusz Adam Biedrzycki (Teatr CHOREA)
godz. 21:00
miejsce: Teatr Szwalnia, Struga 90, Łódź
25.03. 2012 / niedziela
Spektakl "Niestąd"
twórcy: Teatr Boczny z Lublina, Paweł Korbus (Teatr CHOREA)
godz. 21:00
miejsce: Akademicki Ośrodek Inicjatyw Artystycznych, ul. Zachodnia 54/56, Łódź
26.03.2012 / poniedziałek
Warsztaty aktorskie "Antyk taniec w Re-konstrukcji"
prowadzenie: Iga Załęczna (Teatr CHOREA)
godz. 17:00
miejsce: sala warsztatowa, Teatr CHOREA, Fabryka Sztuki w Łodzi, Tymienieckiego 3
Premiera spektaklu “ Bachantki”
twórcy: Teatr CHOREA
godz. 20:00
miejsce: Teatr Szwalania, ul. Struga 90, Łódź
27.03.2012 / wtorek
Premiera monodramu "Córka swojej matki"
wykonanie: Iga Załęczna (Teatr CHOREA)
godz. 19:00
miejsce: Akademicki Ośrodek Inicjatyw Artystycznych, ul. Zachodnia 54/56, Łódź
Spektakl ” Bachantki”
twórcy: Teatr CHOREA
godz. 21:00
miejsce: Teatr Szwalania, ul. Struga 90, Łódź
Na wszystkie wydarzenia obowiązuje wstęp wolny, bezpłatny.
Ilość miejsc jest ograniczona.
Pierwszeństwo uczestnictwa będą miały osoby posiadające rezerwacje.
Rezerwacje / informacje: warsztaty@fabrykasztuki.org
* Koncert zespołu The Blue Rabbit
Hipnotyzująca podróż w świat dźwięku.
Lirycznie. Dramatycznie. Zjawiskowo.
Homo, hetero elektro disko + noisy jazz.
Angielska poezja, szwedzka liryka i niemiecki punkrock.
Słowem: eksperyment w stylu impro w wydaniu estradowym.
Fragment snu: „Pływałam nocą w jeziorze, zupełnie naga. Nagle rośliny wodne zaczęły coraz szybciej rosnąć i wystawać ponad powierzchnię wody. Przestraszyłam się. Zawołałam moją mamę, która stała na brzegu. Kiedy wyszłam z wody, trafiłam na przyjęcie urodzinowe. Moja mama siedziała pośród Niemców, którzy kołysali się raz w prawo, raz w lewo śpiewając piosenki. Dwie kobiety w kolorowych kapeluszach przypartywały mi się uważnie. Zakochana byłam nieprzytomnie w Aleksie- grubym, łysym facecie z fantazyjnym wąsem. Musiał być szychą bo jako pierwszy zawsze dostawał jedzenie…”
Nocne mary, senne zwidy. Majaki. Koszmary. Marzenia o lataniu i stanie nieważkości. Surrealistyczne obrazy podglądane jakby przez dziurkę od klucza… Niesamowite historie, nieprawdopodobne zdarzenia…
„Powoli, bardzo powoli skradam się do lodówki. Chce mi się jeść. To jakiś dziwny sen…. Mówię po polsku bez obcego akcentu, a przecież jestem… szwedzką królewną. Następczynią tronu. Córką Karola XVI Gustawa ”.
Muzyczna opowieść na granicy snu i jawy. Wykrzywiona rzeczywistość, lęki, obsesje, marzenia… Niebieskie króliki, wampiry, egzotyczne podróże, cybernetyczne potwory…
Multimedialne projekcje, estradowe dekoracje, soczysta muzyka grana na żywo… Szeptem, krzykiem, śpiewem opowiemy historie, które być może nie wydarzyły się naprawdę…
Skład:
vocal: Pola Amber
piano: Kuba Pałys
perkusja: Tomasz Krzyżanowski
trąbka/instr. klaw.: Maciej Maciaszek
klarnet/flet/sax: Tomasz Rodowicz
kontrabas/gitara basowa: Sebastian Klim
wizualizacja: Maria Porzyc
światło/dźwięk: Tomasz Krukowski
* Warsztaty "Antyk taniec w Re-konstrukcji"
Stanowią kolejny etap pracy CHOREI nad ruchem Antycznej Grecji. Obszarem poszukiwań jest dziedzictwo kulturowe starożytnej Grecji a właściwie zamknięte w owym dziedzictwie - ciało w ruchu. Studiując starożytne źródła ikonograficzne, literackie oraz muzyczne opracowane zostały podstawy techniki tańca i swoistej estetyki ruchu. Od wielu lat zajmujemy się pracą nad reinterpretacją antycznych źródeł, jako materią o ciągle żywym potencjale twórczym.
Tym razem materiał ruchowy stanie się punktem wyjścia do pracy nad improwizacją i kompozycją. Będziemy szukać nowych jakości ruchu tkwiących w przetwarzaniu oraz swoistym przepuszczaniu opracowanego już materiału przez potencjał i indywidualną wrażliwość ruchową uczestników. W proponowanych zaś technikach kompozycji szukać będziemy punktów, miejsc, które otwierają taniec na rzeczywistość teatralną, zmieniają kontekst czyniąc z ruchu, czy choreografii działanie sceniczne.
Warsztat skierowany jest zarówno dla osób profesjonalnie zajmujących się tańcem i teatrem, jak również dla amatorów.
* Performance „Niszcz grzyba”
Wydarzenie dotyczy wnętrz, przestrzeni teatralnych, zaplecza, konstrukcji technicznych infrastruktury i zasad organizacyjnych. Stanowić ma artystyczną reinterpretację trudności, zaniechań i dążeń.
* Monodram „napewnomoże”
Spektakl oparty na twórczości Aglai Veteranyi, jest opowieścią o przekraczaniu granic: emocjonalnych, geograficznych, czasowych; o uzależnieniu od ciągłej intensywności, nawet jeśli prowadzi to do destrukcji. Istotnym elementem spektaklu jest stawiane przez aktorkę pytanie: “Co sprawia, że to, co dla większości ludzi jest ekstremum, dla niektórych staje się normą?”
Utwory A. Veteranyi, charakteryzujące się ironią, absurdem i poczuciem humoru w połączeniu z ogromną precyzją formalną w używaniu języka, są również istotnym głosem w sprawie problemu tożsamości narodowej współczesnej, „zjednoczonej” Europy. Dzieciństwo pisarki spędzone w cyrkowej rodzinie w czasach komunistycznego reżimu w Rumunii, a następnie emigracja do Szwajcarii ukazują ogromny kontrast między dwoma światami, w których żyła, a w których nigdzie nie czuła się bezpieczna. Jej teksty, zawierające wiele wątków autobiograficznych, odzwierciedlają dylemat człowieka żyjącego między dwoma systemami, które go ukształtowały; „Wschód”, do którego nie ma już powrotu i „Zachód”, w którym przez cały czas czuje się obco.
Aglaja Veteranyi urodziła się w 1962 roku w Bukareszcie, w rodzinie artystów cyrkowych. Po ucieczce z Rumunii rodzina uzyskała azyl w Szwajcarii, następnie prowadziła wędrowny tryb życia, jeżdżąc z występami. Dzieciństwo i wczesną młodość pisarka spędziła w hotelach i wozach cyrkowych. Pisać nauczyła się dopiero w szwajcarskiej szkole z internatem; niemiecki stał się jej językiem literackim. Po studiach aktorskich pracowała od 1982 roku jako aktorka, równolegle zajmując się twórczością pisarską. W 1999 roku ukazała się pierwsza powieść Aglai Veteranyi „Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze”. 3 lutego 2002 w Zurychu Aglaja skoczyła do Jeziora Genewskiego. Na brzegu zostawiła swoje buty.
„W jednym z wywiadów Aglaja powiedziała: „Pisanie jest dla mnie formą przekształconej agresji. Gdyby ta agresja we mnie została, zniszczyłaby mnie i rzuciłabym się w koncu na kogoś z nożem.” Pisanie było dla niej także sposobem na oswajanie własnych demonów. Dla mnie takim sposobem jest przede wszystkim teatr. Nadawanie formy zarówno swoim lękom i obsesjom, jak i zachwytom i fascynacjom, pomaga stworzyć porządek, w którym łatwiej egzystować. W jej utworach urzekła mnie ironia, absurd, specyficzne poczucie humoru, a także lapidarność i precyzja formalna w używaniu języka. Z pozornie niepowiązanych ze sobą tekstów wyłania się osobowość zbudowana na kontrastach, miłość do świata miesza się z głęboką depresją, a dziecięca naiwność z okrutną szczerością. Witalność przenika się z wszechobecnym poczuciem śmierci (swojej lub bliskich), wrazliwość i subtelność z sado-masochistyczną seksualnością, miłość macierzyńska z pedofilią, bezgraniczne oddanie z gwałtem. Mnogość dychotomii i niejednoznaczności ma jedną cechę wspólną – niezależnie od tego, co działo się w jej życiu – Aglaja we wszystko angażowała się całą sobą. Im bardziej wczytywałam się w jej teksty tym bardziej stawała mi się bliska. Z czasem najważniejsze stało dla mnie znalezienie sposobu na okiełznanie własnej choroby. Jak zachowywać ciągłą czujność, trzymać ją „na krótkiej smyczy”, nie tracąc jednocześnie dystansu do siebie? Myślę, że Aglaja (paradoksalnie – bo pomimo samobójczej śmierci) wygrała tę walkę, bo jak stwierdził jeden z jej przyjaciół: „Smutny koniec nie może zostać uznany za werdykt nad drogą życiową.” To tyle. Musiałyśmy się spotkać. (Małgorzata Lipczyńska)
Reżyseria: Tomasz Rodowicz, Małgorzata Lipczyńska
Konsultacja dramaturgiczna: Hans Timmermann
Obsada: Małgorzata Lipczyńska
Ruch sceniczny: Małgorzata Lipczyńska
Konsultacja choreograficzna: Liat Magnezy
Muzyka: Kuba Pałys
Światło i dźwięk: Tomasz Krukowski
Premiera: 12 listopada 2011, scena Fabryki Sztuki w Łodzi
* Monodram "Upadek - PSYCHO-SOMATIC GAYm"
1. Moją przestrzeń dopełnia…
2. Moją przestrzeń ogranicza…
3. Moją przestrzeń stwarza…
A. Mężczyzna
B. Kobieta
C. Samotność
Stwarzamy przestrzeń mężczyzny, niedopełnioną… i przepełnioną historią ograniczeń. Wrzucamy Go w role i wyrzucamy z Siebie. Pozwalamy toczyć grę, ze swoim ciałem, swoją świadomością, swoimi przeświadczeniami o innych i sobie. Pozostawiamy mu możliwość oswajania „innej” miłości i szukania „chłopca w mężczyźnie, czy może mężczyzny w…”**.
Ale nie ma ucieczki przed samotnością, na której skraju czai się schizofreniczna izolacja.
** Fragmenty tekstu zaczerpnięte z powieści „Senność” W. Kuczoka
Reżyseria i scenariusz: Magdalena Paszkiewicz
Choreografia i scenografia: Magdalena Paszkiewicz, Janusz Adam Biedrzycki
Muzyka: Sebastian Klim
Światło i dźwięk: Maciej Kobalczyk
Premiera: 21 sierpnia 2010, scena Fabryki Sztuki w Łodzi, Międzynarodowy Festiwal Teatralny Retroperspektywy 2010
* Spektakl "Niestąd"
"Niestąd” nosi znamiona satyry polityczno-społecznej. Jest symboliczną wędrówką współczesnego człowieka wtłoczonego w świat niezliczonych podziałów, które wyznaczają opozycję Stąd/Niestąd. Spektakl powstał w oparciu o dwie płaszczyzny. Pierwsza związana jest z fascynacją warstwą słowną dramatu Łukasza Chotkowskiego i możliwościami, jakie daje ona ze względu na swoją różnorodność formalną. Drugą jest spotkanie z jednym z najciekawszych artystów młodego pokolenia Pawłem Korbusem - artystą wizualnym, aktorem, performerem i scenografem, związanym z Teatrem CHOREA. Spotkanie obu płaszczyzn w Teatrze Bocznym zaowocowało nie tylko niesztampowym odczytaniem tekstu dramatu i ironiczną, nowoczesną formą teatralną, łączącą w sobie teatr słowa, ruchu i performance, ale przede wszystkim donośnym i wyraźnym głosem artystycznym w kwestiach wykluczeń i różnic społeczno-politycznych.
spektakl na podstawie dramatu Łukasza Chotkowskiego
reżyseria: Karol Rębisz
ruch sceniczny: Paweł Korbus
dźwięk sceniczny: Maciej Połynko
występują: Paulina Połowniak, Małgorzata Saniak, Paweł Korbus
* Spektakl "Bachantki"
Spektakl w reżyserii Tomasza Rodowicza stanowi trzecią, finalną fazę mierzenia się z najbardziej intrygującym dramatem Eurypidesa i jest próbą opowiedzenia tej wieloznacznej tragedii przy użyciu innego niż w poprzednich projektach klucza. Do współpracy nad spektaklem został zaproszony amerykański choreograf Robert Hayden (tancerz, wieloletni współpracownik Ultima Vez, wcześniej współpracował już z CHOREĄ, między innymi tworząc ruch do naszego Oratorium Dance Project).
CHOREA po raz kolejny sięga po tekst Bachantek.Efektem pierwszego etapu pracy był spektakl "Bakkus" - międzynarodowa produkcja realizowana z Earthfall Dance w 2006 roku. Była to opowieść o konflikcie prawa i religii, przestroga przed fanatyzmem z jednej strony i nadużyciami władzy z drugiej, kryzysem wartości i grozą odpowiedzialności zbiorowej. Bakkus jest w tym spektaklu manipulatorem, charyzmatycznym przywódcą po przejściach, który chciałby grać rolę boga.
Druga część - "Śpiewy Eurypidesa" to opowieść o zbiorowym szaleństwie i ostrzeżenie przed niebezpiecznymi, bigoteryjnymi praktykami. Wyłaniająca się z chóru grupa kobiet, w zbiorowym uniesieniu sięga do tego, co w człowieku najbardziej intymne i skrywane, ale w dewocyjnej ekstazie może być groźne i prowadzić do zbrodni, zarówno 2,5 tysiąca lat temu jak i dziś. Pieśni uruchamiają ciemne emocje - energie, które przy podejrzanej obecności Dionizosa, pół-boga, pół-człowieka, prowokują zdegradowany rytuał - dwuznaczny obrzęd zwieńczony samosądem na odmieńcu próbującym zbyt odważnie przekroczyć społeczne tabu.
Spektakl "Bachantki" to konfrontacja tych dwóch wątków oraz odniesienie powstałych między nimi napięć do współczesnych relacji międzyludzkich. Dzisiejsze społeczeństwo to grupa, w której tak szybko, z łatwością wyznacza się zbiorową odpowiedzialność. Przy zanikaniu obecności boga i zastępowaniu go jego nieudolnymi wizerunkami łatwo przypisać sobie samemu wszechwiedzę i wszechwładzę i manipulować emocjami innych. Wobec entropii wartości, religii i autorytetów sposobem na zdefiniowanie siebie samego jest destrukcja i agresja wobec innych. Potrzeba oczyszczenia przez złożenie ofiary została w naszej kulturze zredukowana do znajdywania kozła ofiarnego. W każdym z nas jest jednoczesna potrzeba porządku i chaosu, potrzeba szaleństwa i harmonii. Dlaczego jesteśmy jedynym gatunkiem, który wyrzyna sam siebie, pragnąc w głębi serca najbardziej miłości i obecności boga?
Reżyseria: Tomasz Rodowicz
Choreografia: Robert M. Hayden
Muzyka i prowadzenie chóru: Tomasz Krzyżanowski
Światło: Tomasz Krukowski
Dźwięk: Marcin Dobijański
Obsada premierowa: Joanna Chmielecka, Julia Jakubowska, Małgorzata Lipczyńska, Aleksandra Ścibor, Janusz Adam Biedrzycki, Paweł Korbus, Maciej Maciaszek, Kuba Pałys, Krzysztof Skolimowski
Chór: Joanna Filarska, Sandra Gierzek, Joanna Kłos, Aleksandra Kozioł, Milena Kranik, Justyna Sobieraj-Bednarek, Marta Sterna, Elina Toneva, Paulina Tralewska, Dara Weinberg
Premiera: 26 marca 2012, Teatr Szwalnia, Łódź, Akcja Dotknij Teatru - łódzkie obchody Międzynarodowego Dnia Teatru
* Spektakl "Córka swojej matki"
Przedstawienie zrealizowane na podstawie powieści M. Duras "Kochanek, Kochanek z północnych Chin". Prezentowane w ramach pracy nad etiudą dyplomową na Choreografii i Technikach Tańca w Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi.
Spektakl jest próbą przyjrzenia się naturze kobiety, która wyłania się z twórczości Marguerite Duras, naturze trwałej, materialnej, wyrosłej aż z korzeni, niezmiennej, aczkolwiek zazwyczaj stłumionej i zapomnianej. Do końca nie wiadomo na ile wrośnięta jest ona trwale w kobietę, na ile konstytuuje się w procesie tworzenia relacji z innymi, z czasem, z przestrzenią oraz z samą sobą jako ze swym wyobrażeniowym sobowtórem. Poprzez sugestywne obrazy nakreślone przez Duras, poprzez jej ukochanych, czy też napawających lękiem bohaterów przyglądam się procesowi dochodzenia kobiety do samej siebie, nawet jeśli proces ten zanurzony jest w iluzji, fantazji czy po prostu wyobraźni, nawet jeśli nie widać jego końca.
Dla Duras obraz kobiety wyłania się z procesu pisania, który jest dla niej szczególnego rodzaju emocjami, które są „ bardzo delikatne, bardzo głębokie, bardzo cielesne, a poza tym fundamentalne i całkowicie nie do przewidzenia, dzięki którym może dojrzewać w ciele życie. Tym właśnie jest pisanie. To zapis, zapis który przechodzi przez twoje ciało. Przenika je. To jest punkt wyjścia, żeby mówić o trudno wyrażalnych emocjach, które są obce, a jednak nagle biorą nas we władanie.”
Reżyseria i choreografia: Iga Załęczna
Scenariusz: Kamila Wołoszyn-Moroz, Iga Załęczna
Multimedia: Maria Porzyc
Muzyka: Tomasz Krzyżanowski, Anna Krzysztofiak
Premiera: 27 marca 2012, Akademicki Ośrodek Inicjatyw Artystycznych w Łodzi
