Zapraszamy na pokaz spektaklu "Grotowski - próba odwrotu" Teatru CHOREA, w reżyserii Tomasza Rodowicza, w ramach Regionalnego Kongresu Kultury, w Centrum Kultury Niezależnej - Teatrze Szwalnia w Łodzi.
data: 28 października 2011
godzina: 20:00
miejsce: Regionalny Kongres Kultury, Centrum Kultury Niezależnej Teatr Szwalnia, ul. Struga 90
Regionalny Kongres Kultury
Rozwój Łodzi i regionu może następować w oparciu o kulturę. Jesienny Regionalny Kongres Kultury ma na celu rozpoczęcie publicznej debaty nad diagnozą stanu kultury i regionalną polityką w tym obszarze. Kongres, wraz działaniami towarzyszącymi, ma stworzyć przestrzeń środowiskowej dyskusji nad pożądanym kształtem kultury w Łodzi i województwie. W obradach wezmą udział przedstawiciele sektora kultury i przemysłów kreatywnych - instytucji, organizacji pozarządowych, przedsiębiorcy, artyści i eksperci. To okazja, aby na szerokim publicznym forum przedstawić swoje oczekiwania i uwagi dotyczące zarówno Programu Rozwoju Kultury Województwa Łódzkiego, jak i Strategii Rozwoju Kultury dla Łodzi, nad którą prace rozpoczną się tuż po zakończeniu Kongresu. Dokumenty te określą priorytety, główne obszary działania i sposobów wdrażania pożądanych rozwiązań na najbliższe lata.
Jerzy Grotowski, największy rewolucjonista teatru XX w. jest inspiracją dla większości współczesnych artystów, jednak nikt nie podjął jeszcze próby otwartej refleksji nad jego spuścizną. Dokonana zostaje ona w najnowszym spektaklu Chorei. Na podstawie niepublikowanych dotąd tekstów Grotowskiego i jego osobistych spotkań z reżyserem spektaklu Tomaszem Rodowiczem, grupa młodych performerów zmierzy się z legendą teatralnego szamana.
Tomasz Rodowicz wraca do wspomnień związanych z Jerzym Grotowskim, który wciągnął go w działalność teatralną. Przez lata spotykali się, spierali i dyskutowali. Pod kierunkiem Rodowicza młodzi aktorzy Chorei konfrontują się z tekstami twórcy Teatru Laboratorium w kontekście własnych doświadczeń. Zastanawiają się, na ile reforma XX-wiecznego teatru dokonana przez Grotowskiego jest ważna dla ich wyborów dzisiaj.
"Ten projekt jest ekscytujący i ryzykowny zarazem: „Jerzy Grotowski – największy rewolucjonista teatru XX wieku.” Wracam do Grotowskiego po tylu latach trochę z powodu buntu wobec tego, co z tą postacią zostało zrobione, a trochę z powodu poczucia, że jestem mu coś winien – po ludzku, ale przede wszystkim artystycznie. Po zobaczeniu jego Apocalypsis cum figuris w 1974 roku, zdecydowałem, że muszę robić teatr – bez odwrotu. Czuję, że dzisiaj mam potrzebę konfrontacji z jego praktycznymi dokonaniami, z jego myślą o teatrze, aktorze, człowieku, religii, ale nie poprzez kolejne wspomnienia, sympozja i seminaria, a poprzez praktykę ludzi, którzy chcą robić teatr i chcą wiedzieć, czy mają z nim jakiś związek, czy nie. Czy są to zamknięte drzwi, czy może został jakiś rodzaj rysy, śladu, niepokoju, piętna i dziedzictwa, wobec którego trzeba stanąć i okazać się go wartym albo się z nim zmierzyć i odrzucić?
Pracę nad tym projektem rozpocząłem z ludźmi, którzy ze względu na swój wiek nie mieli żadnego kontaktu ani z Grotowskim, ani z jego praktyką teatralną, parateatralną czy z okresu „sztuki jako wehikułu”, ani z jego aktorami, czy kontynuatorami pracy. Wiedzieli o Grotowskim tyle, ile każdy przeciętny młody człowiek, czyli prawie nic. W większości przypadków ich postawa była zdystansowana. Raczej umiarkowane zainteresowanie niż fascynacja. Dla nich ten człowiek, który przewrócił światowy teatr do góry nogami, to obca, historyczna i zarchiwizowana figura kulturowa. Była to idealna sytuacja wyjściowa. Ludzie ci gotowi byli bez ideologii i uprzedzeń rozpocząć pracę nad sprawdzaniem, kim lub czym jest dla nich Grotowski. Każdy z aktorów/performerów próbował znaleźć odpowiedź na ważne dla siebie samego pytanie: na przykład o to, jak ma się myśl Grotowskiego o aktorze, do pro-egocentrycznej edukacji studentów szkół teatralnych? Czy idea teatru, jako spotkania może mieć jakikolwiek punkt styczny z dzisiejszym polskim katolicyzmem? Czy można „wspierać się” Grotowskim w szukaniu własnej, osobistej tożsamości? W jakim stopniu jego zasady pozostają aktualne w murach szpitala psychiatrycznego? Czy można robić teatr/spektakl nie chcąc być aktorem? Najprawdopodobniej każda inna grupa ludzi stawiałaby inne pytania.
Ja pytam, czy w jego spuściźnie zostało cokolwiek, co ma znaczenie dla tych młodych ludzi? Jeśli tak, to należy to skonfrontować z ich myśleniem o sobie, o życiu, o teatrze i sztuce, i to oni sami się z tym zmierzą. Ja będę tylko między nimi chodził i będę mówił, czy wierzę, czy nie wierzę."
Tomasz Rodowicz
Reżyseria: Tomasz Rodowicz
Muzyka: Tomasz Krzyżanowski
Choreografia: CHOREA
Scenografia: Paweł Korbus, Tomasz Rodowicz
Światło i dźwięk: Tomasz Krukowski
Obsada: Joanna Chmielecka, Julia Jakubowska, Małgorzata Lipczyńska, Janusz Adam Biedrzycki, Piotr Witkowski / Piotr Grabowski, Paweł Korbus, Tomasz Rodowicz
Premiera: 13, 20 sierpnia 2010, scena Fabryki Sztuki w Łodzi, Międzynarodowy Festiwal Teatralny Retroperspektywy 2010
