"Ragnarok" zwycięzcą Festiwalu COM • ME­DIA

Z ogromną radością informujemy, że spektakl "RAGNAROK", w reżyserii i choreografiii Adriana Bartczaka, zre­ali­zo­wa­ny pezez Fabrykę Sztuki w Łodzi, w ra­mach za­da­nia "ACT IN_OUT", we współ­pra­cy z Te­atrem CHO­REA i Te­atrem Car­te Blan­che, dzię­ki gran­to­wi z Fun­du­szy Nor­we­skich i EOG, został nagrodzony jako NAJLEPSZY SPEKTAKL na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym "COM • ME­DIA" w Alytaus Teatras na Litwie.

Wię­cej: https://aly­tau­ste­atras.lt/ / https://aly­tau­ste­atras.lt/ren­gi­niai/com•me­dia-ra­gna­ro­kas-len­ki­ja/ / https://com­me­dia­fest.com/lt/

"RA­GNA­ROK"

Ra­gna­rok w nor­dyc­kiej mo­to­lo­gii ozna­cza „zmierzch bo­gów”, albo po pro­stu ko­niec sta­re­go świa­ta i po­czą­tek no­we­go. Jed­nak ty­tuł na­sze­go spek­ta­klu jest je­dy­nym od­nie­sie­niem, któ­re bez­po­śred­nio łą­czy go z mi­to­lo­gią. Po­czu­li­śmy, że to może pod­su­nie wi­dzom ko­lej­ną war­stwę in­ter­pre­ta­cyj­ną, a jed­no­cze­śnie spodo­bał nam się fakt, że ten ter­min jest tak do­sad­ny w swo­im zna­cze­niu.

Spek­takl opo­wia­da o no­wym świe­cie. I tu­taj chcie­li­śmy za­głę­bić się w pro­ble­ma­ty­kę czło­wie­czeń­stwa. Pro­ble­ma­ty­kę re­la­cji mię­dzy­ludz­kich, po­łą­cze­nia i kon­tak­tu ze sa­mym sobą oraz ob­ra­zu spo­łe­czeń­stwa, ale bez okre­ślo­nych ról czy hie­rar­chii. 

Pra­cu­je­my z kon­cep­cją li­mi­nal­no­ści, kon­cen­tru­ją­cej się na by­ciu w miej­scu „po­mię­dzy”, któ­re sta­no­wi klu­czo­wy mo­ment w cen­tral­nej fa­zie ob­rzę­du przej­ścia.To miej­sce, w któ­rym już nie je­ste­śmy daw­ny­mi sobą, ale jesz­cze nie sta­li­śmy się ni­czym no­wym. To am­bi­wa­lent­ne, nie­jed­no­znacz­ne miej­sce przej­ścia. Chcie­li­śmy, żeby cały spek­takl był ta­kim miej­scem.Ro­dza­jem za­bu­rzo­nej, za­kłó­co­nej, wy­krzy­wio­nej, nie­po­ko­ją­cej sy­tu­acji, nie­pod­le­ga­ją­cej ja­kie­mu­kol­wiek po­rząd­ko­wi, z ro­dza­jem nie­ja­sne­go na­pię­cia i po­czu­cia nie­wy­go­dy.

Każ­da z ak­to­rek i każ­dy z ak­to­rów ma swo­ją wła­sną hi­sto­rię i wy­bie­ra swo­ją wła­sną ścież­kę, któ­rą po­dą­ża przez cały spek­takl. Cza­sa­mi ścież­ki się prze­ci­na­ją, wy­da­rza­ją się pew­ne re­la­cje. Chcie­li­śmy pod­kre­ślić ten dziw­ny ro­dzaj sa­mot­no­ści, osob­no­ści, obec­nej na­wet je­śli do­cho­dzi do spo­tkań i po­wią­zań, po­łą­czeń. Cho­dzi bar­dziej o od­na­le­zie­nie tego spe­cy­ficz­ne­go per­for­ma­tyw­ne­go sta­nu, w któ­rym po­tra­fi­my uważ­nie wsłu­chać się w sa­mych sie­bie - i dzię­ki temu czu­łe­mu i czuj­ne­mu słu­cha­niu - mo­że­my praw­dzi­wie usły­szeć in­nych.

Pro­duk­cja: Fa­bry­ka Sztu­ki w Ło­dzi
Twór­cy: Te­atr CHO­REA, Nor­we­ski Na­ro­do­wy Te­atr Tań­ca Współ­cze­sne­go - Car­te Blan­che
Re­ży­se­ria i cho­re­ogra­fia: Ad­rian Bart­czak
Mu­zy­ka: To­masz Krzy­ża­now­ski / w spek­ta­klu wy­ko­rzy­sta­no utwór Arvo Pärt "STA­BAT MA­TER"
Ko­stiu­my i sce­no­gra­fia: Mar­ta Góźdź - El Bruz­da
Asy­stent re­ży­se­ra, współ­pra­ca dra­ma­tur­gicz­na: Wik­tor Mo­ra­czew­ski
Kon­sul­ta­cje cho­re­ogra­ficz­ne: An­na­bel­le Bon­néry
Ob­sa­da: Ja­nusz Adam Bie­drzyc­ki, Maja Ca­ban, Jo­an­na Chmie­lec­ka, Mi­chał Jóź­wik, Mał­go­rza­ta Lip­czyń­ska, Anna Ma­szew­ska, To­masz Ro­do­wicz
Świa­tło: To­masz Kru­kow­ski
Dźwięk: Mar­cin Do­bi­jań­ski / Ka­rol Skrzy­piec
Pla­kat: Fi­lip Ap­pel
Kie­row­nicz­ka pro­duk­cji: Ola Shaya
Pre­mie­ra: 19 sierp­nia 2022, Mię­dzy­na­ro­do­wy Fe­sti­wal Te­atral­ny Re­tro­per­spek­ty­wy
W spek­ta­klu wy­ko­rzy­sta­no utwór Arvo Pärt "STA­BAT MA­TER", na chór mie­sza­ny i or­kie­strę smycz­ko­wą, z pły­ty CD "Pärt, A.: Sta­bat Ma­ter", (w: Cre­ator Spi­ri­tus, Har­mo­nia Mun­di Fr, 2011). Wy­ko­na­nia od­by­wa­ją się za zgo­dą wy­daw­nic­twa Uni­ver­sal Edi­tion A.G.

Ad­rian Bart­czak - uro­dzo­ny w 1988. Tan­cerz, cho­re­ograf, fa­scy­nat ru­chu. Jego edu­ka­cja po­cho­dzi z wie­lu róż­no­rod­nych warsz­ta­tów i co­achin­gów. Uczył się u ta­kich osób jak: Krzysz­tof Sko­li­mow­ski, Ray Chung, Jo­zef Fru­cek oraz wie­lu in­nych. Od 2008 do 2016 pra­co­wał jako fre­elan­cer w Pol­sce i za gra­ni­cą. Pod­czas tego okre­su miał moż­li­wość współ­pra­cy mię­dzy in­ny­mi z: Mi­cha­łem Ra­taj­skim, To­ma­szem Ro­do­wi­czem, Ro­ber­tem M.Hay­de­nem, Sa­rah Shel­ton Mann, Ro­san­ną Gam­son, Ro­ber­to Oli­va­nem, Jac­kiem Owczar­kiem. Od 2011 do 2016 współ­two­rzył te­atr tań­ca współ­cze­sne­go KIJO w Ło­dzi. Współ­pra­co­wał rów­nież z Te­atrem CHO­REA. Od sierp­nia 2016 roku jest tan­ce­rzem Na­ro­do­we­go Te­atru Tań­ca Nor­we­gii „Car­te Blan­che”. 

Te­atr CHO­REA - to ze­spół lu­dzi, pręż­na i nie­po­li­czal­na gru­pa ar­ty­stów, per­for­me­rów, mu­zy­ków, tan­ce­rzy, ak­to­rów, prak­ty­ków i teo­re­ty­ków te­atru, two­rzą­cych in­ter­dy­scy­pli­nar­ne pro­jek­ty ar­ty­stycz­ne, edu­ka­cyj­ne i spo­łecz­ne: spek­ta­kle, kon­cer­ty, warsz­ta­ty i per­for­men­sy. Gru­pa po­słu­gu­je się in­no­wa­cyj­ny­mi, au­tor­ski­mi me­to­da­mi pra­cy, wy­cho­dząc poza ma­in­stre­am kul­tu­ral­ny. Swo­je dzia­ła­nia kie­ru­je do do­ro­słych, mło­dzie­ży i dzie­ci, w tym dla tych sta­le od­wie­dza­ją­cych te­atr, tych z utrud­nio­nym do­stę­pem do sztu­ki oraz tych po­szu­ku­ją­cych al­ter­na­tyw­nych dzia­łań w kul­tu­rze. W swo­jej pra­cy sta­wia­ją na ze­spo­ło­wość, dzia­ła­nia w part­ner­stwie, dy­na­mi­kę gru­py, bu­do­wa­nie re­la­cji, świa­do­mość cia­ła i gło­su, mu­zy­kal­ność oraz od­kry­wa­nie twór­czych po­ten­cja­łów. Ze­spół wy­two­rzył wła­sną tech­ni­kę tre­nin­gu, po­le­ga­ją­cą na pra­cy z cia­łem, gło­sem i ryt­mem, pra­cy z part­ne­rem i pra­cy w gru­pie. Istot­na w me­to­dzie CHO­REI jest ze­spo­ło­wość, umie­jęt­ność la­bo­ra­to­ryj­nej, wspól­nej pra­cy, a jed­no­cze­śnie tro­ska o to, by cia­ło zbio­ro­we nie wy­klu­wa­ło się kosz­tem in­dy­wi­du­al­no­ści każ­de­go z jego człon­ków. Ce­lem me­to­dy jest ba­da­nie ma­te­rii ru­chu, dźwię­ku i sło­wa, po­łą­czo­nych w in­te­gral­ną ca­łość, po­przez ze­rwa­nie ze spo­so­ba­mi ich wza­jem­nej ilu­stra­tyw­no­ści. Roz­bu­dze­nie ca­łe­go cia­ła i in­ten­syw­ny tre­ning two­rzą obec­ność sce­nicz­ną, któ­ra na nowo in­te­gru­je wszyst­kie te ele­men­ty.
CHO­REA współ­pra­cu­je z wie­lo­ma gru­pa­mi i ar­ty­sta­mi z Pol­ski i ze świa­ta. Te­atr zre­ali­zo­wał kil­ka­dzie­siąt spek­ta­kli i kon­cer­tów, m.in. z bry­tyj­ską gru­pą Ear­th­fall, ame­ry­kań­skim cho­re­ogra­fem Ro­ber­tem M.Hay­de­nem, ja­poń­skim mi­strzem tań­ca Bu­toh Ka­nem Kat­su­rą, ame­ry­kań­ską cho­re­ograf­ką Ro­san­ną Gam­son, izra­el­ską re­ży­ser­ką Ru­thie Oster­man, nor­we­ską ak­tor­ką Juni Dahr, gru­pą neT­The­atre z Lu­bli­na, Te­atrem Kana ze Szcze­ci­na, Te­atrem Bra­ma z Go­le­nio­wa, wro­cław­skim ze­spo­łem mu­zycz­nym Kor­mo­ra­ny, Te­atrem Tań­ca KIJO, Te­atrem Fi­gur z Kra­ko­wa, Aka­de­mią Te­atral­ną w War­sza­wie, re­ży­se­ra­mi: Wal­de­ma­rem Raź­nia­kiem, Kon­ra­dem Dwo­ra­kow­skim i Łu­ka­szem Ko­sem. CHO­REA pra­cu­je z wie­lo­ma in­dy­wi­du­al­ny­mi, do­świad­czo­ny­mi i uzna­ny­mi ar­ty­sta­mi, jak rów­nież z ama­to­ra­mi, stu­den­ta­mi, wo­lon­ta­riu­sza­mi, ludź­mi peł­ny­mi cie­ka­wo­ści świa­ta, po­szu­ku­ją­cy­mi i ak­tyw­ny­mi. Pod skrzy­dła­mi Te­atru dzia­ła Chór Te­atru CHO­REA, Mło­dzie­żo­wa i Se­nio­ral­na Gru­pa Te­atral­na pod kie­row­nic­twem Ada­ma Bie­drzyc­kie­go oraz Dzie­cię­ca Gru­pa Te­atral­na pod kie­row­nic­twem Jo­an­ny Fi­lar­skiej. Ze­spół re­gu­lar­nie pro­wa­dzi cy­kle warsz­ta­tów te­atral­nych i mu­zycz­nych, w Pol­sce i na ca­łym świe­cie. Od 2010 roku CHO­REA or­ga­ni­zu­je Mię­dzy­na­ro­do­wy Fe­sti­wal Te­atral­ny Re­tro­per­spek­ty­wy, w 2015 i 2017 roku mia­ły rów­nież miej­sce dwie ogól­no­pol­skie edy­cje Fe­sti­wa­lu Per­spek­ty­wy. W 2015 roku Te­atr wy­dał pły­tę "Lu­la­baj­ki" z mu­zy­ką dla ma­łych i du­żych. W 2016 roku we współ­pra­cy z Pań­stwo­wą Wyż­szą Szko­łą Fil­mo­wą, Te­le­wi­zyj­ną i Te­atral­ną im. Le­ona Schil­le­ra w Ło­dzi oraz In­sty­tu­tem Mu­zy­ki i Tań­ca w War­sza­wie, CHO­REA stwo­rzy­ła pod­ręcz­nik "Tre­ning fi­zycz­ny ak­to­ra. Od dzia­łań in­dy­wi­du­al­nych do ze­spo­łu". W 2020 roku od­by­ła się in­ter­ne­to­wa pre­mie­ra pły­ty "Gil­ga­mesz" Te­atru CHO­REA, z mu­zy­ką To­ma­sza Krzy­ża­now­skie­go.

Te­atr Car­te Blan­che - The Nor­we­gian Na­tio­nal Com­pa­ny of Con­tem­po­ra­ry Dan­ce - po­wstał w 1989 roku w Ber­gen, mie­ście na za­chod­nim wy­brze­żu Nor­we­gii. Te­atr ma tam swo­ją sie­dzi­bę, ale re­ali­zo­wa­ne wy­da­rze­nia od­by­wa­ją za­rów­no w in­nych re­gio­nach Nor­we­gii, jak i za gra­ni­cą. Car­te Blan­che jest or­ga­ni­za­cją pu­blicz­ną, fi­nan­so­wa­ną przez Mi­ni­ster­stwo Kul­tu­ry, Radę Hrab­stwa Ve­stland i mia­sto Ber­gen. Jego ak­tu­al­ną dy­rek­tor­ką ar­ty­stycz­ną jest An­na­bel­le Bon­néry. Jako na­ro­do­wa in­sty­tu­cja, Car­te Blan­che zaj­mu­je się tań­cem współ­cze­snym, pro­du­ku­je i pre­zen­tu­je spek­ta­kle stwo­rzo­ne przez uzna­nych i wscho­dzą­cych cho­re­ogra­fów tań­ca z Nor­we­gii i za­gra­ni­cy. Jest też od­po­wie­dzial­ny za po­pu­la­ry­zo­wa­nie tań­ca współ­cze­sne­go wśród róż­no­rod­nej pu­blicz­no­ści. Car­te Blan­che sta­le wspie­ra roz­wój ar­ty­stów. W ten spo­sób two­rzy eks­cy­tu­ją­cy i wy­jąt­ko­wy re­per­tu­ar, dzię­ki któ­re­mu re­ali­zu­je cel or­ga­ni­za­cji - dą­że­nie do by­cia pre­kur­so­rem in­no­wa­cji, pre­zen­ta­cji i roz­wo­ju tań­ca współ­cze­sne­go, za­rów­no w Nor­we­gii, jak i za gra­ni­cą. Po­przez sta­łą współ­pra­cę oraz obec­ność na are­nie mię­dzy­na­ro­do­wej przy­czy­nia się do po­głę­bia­nia wie­dzy o nor­we­skim tań­cu współ­cze­snym.

Spek­takl powstał w ra­mach za­da­nia "ACT IN_OUT", re­ali­zo­wa­ne­go przez Fa­bry­kę Sztu­ki w Ło­dzi, we współ­pra­cy z Te­atrem CHO­REA z Ło­dzi i Te­atrem Car­te Blan­che z Ber­gen, dzię­ki gran­to­wi z Fun­du­szy Nor­we­skich i EOG. Wspól­nie dzia­ła­my na rzecz Eu­ro­py zie­lo­nej, kon­ku­ren­cyj­nej i sprzy­ja­ją­cej in­te­gra­cji spo­łecz­nej.