Oto ONI młodzi, szaleni, zdolni, ambitni, odważni, pełni zapału i pomysłów - trzynastu uczestników projektu TAKE OVER. We wrześniu przejmują nasz teatr, by w ciągu prawie dwóch lat (do maja 2017 roku), przygotowywać wydarzenia artystyczne z dziedziny teatru.
Wydarzenia będące odzwierciedleniem dążeń, zmian, pragnień i aspiracji współczesnego młodego pokolenia związanych z szeroko pojętą kulturą. Będą to wydarzenia w całości pomyślane, zaprojektowane i wyprodukowane przez i dla młodych ludzi. Gdy młodzi będą przejmować teatr, my będziemy uczyć się od nich czego oczekują od współczesnego teatru i jak ich do niego przekonać.
Od września do grudnia 2015 nasz zespół TAKE OVER będzie intensywnie pracował warsztatowo. W grudniu ich praca zakończona zostanie otwartym pokazem pracy w Art_Inkubatorze.
Międzynarodowy projekt edukacyjny „TAKE OVER: Seeing young audiences through young people’s eyes” realizowany przez Teatr CHOREA, Kolarac Foundation (Serbia), Bios (Grecja), Teatro delle Limonia (Włochy) przy udziale British Council w ramach programu Komisji Europejskiej „Creative Europe”.
Skład RADY MŁODYCH w projekcie TAKE OVER Teatru CHOREA
Aleksandra Ziomek
Studentka Politechniki Łódzkiej, od wielu lat związana ze sportem i tańcem. Trenowała wyczynowo gimnastykę artystyczną, uczy się różnych technik tańca. Jej ulubioną formą jest taniec współczesny. Obecnie współpracuje z teatrem Chorea, występowała w spektaklach: ,,Brzydal, ,,Vidomi,, i grupą „ConnectingArt”. W przerwach pomiędzy studiami, pracą a próbami ogląda polskie filmy, chodzi na koncerty i czyta literaturą współczesną. Patriotka lokalna, zakochana w Łodzi. Ukończyła Kurs Instruktora Sportu ze specjalnością Pilates. Pracuje jako instruktor. Trenuje Capoeirę.
Alicja Tranda
Od kilkunastu lat nieskutecznie próbuje nie zajmować się tańcem i muzyką. Gdy się nie rusza - zasypia, gdy długo nie śpiewa – staje się osowiała. Potrzebuje do życia teatru i chciałaby, żeby ta potrzeba była wzajemna. Niegroźnie uzależniona od zgiełku miasta lubi od czasu do czasu ukryć się w lesie i przypatrywać się zwyczajom panującym w królestwie zwierząt. Studia architektoniczne odmieniły jej postrzeganie rzeczywistości, przez co możecie spotkać ją gdy przygląda się pozornie gołym ścianom w poszukiwaniu interesującego detalu.
Anna Maszewska
Mix szalonych pomysłów i samodyscypliny. Zbyt wybujałą ambicję maskuję perfekcjonizmem. Studiuję bardzo nierentowny, kierunek, który sprawia mi ogromną radość. Potrafię porozmawiać na wszystkie tematy nie tylko wedle starej chińskiej zasady "nie wiem - to się wypowiem”. Stale odczuwam kumulujący się we mnie nadmiar energii, który staram się spożytkować na wszystkie znane mi sposoby. Zatem dużo ruchu to dużo szczęścia. Jestem mistrzynią dyplomacji. Podziwiam ludzi, których pomysły mnie zachwycają. Na przekór wszystkim kocham się w brzydkim mieście –Łodzi. Nienawidzę się spóźniać. Zawsze zjadam wszystko z talerza. Mam alergię na koty i inne pyłki. Zapominam o wszystkich możliwych rocznicach. Na starość planuję, w grubym swetrze, pływać łódką po w fińskich jeziorach. Z zawziętą ciekawością i konsekwencją poszerzam swoją rzeczywistość.
Barbara Cieślewicz
Kocham teatr i taniec, dlatego wzięłam udział w projekcie TO. Potrafię dogadać się z każdym, chociaż często zamykam się w sobie i rozmawiam bez słów. Lubię sprawiać ludziom przyjemność dzieląc się z nimi tym co potrafię. Chciałabym pokazać im jak wielkie są ich możliwości. Chciałabym, by emocjonalne obnażanie siebie skłaniało do przemyśleń.
Damian Kukiałka
Jestem osobą pełną energii i ambicji, dzięki czemu nic co ludzkie nie jest mi obce. Uważam, że każdy powinien otrzymywać impuls do życia. Staram się zawsze patrzeć na wszystko z kilku perspektyw, co upewnia mnie w podejmowaniu decyzji. Robię wszystko by spełniać swoje marzenia i niezbyt często kieruję się tym co powiedzą inni. Uwielbiam próbować nowych rzeczy co ubogaca mnie w niepowtarzalne i wyjątkowe doświadczenia.
Łukasz Kin
Licencjusz z ramienia ASP, improwizator, ikonopisiec. Radosny, spontaniczny, a nawet może szalony. Ostatnio zwą mnie lekkoduchem... czyli człowiek o lekkim duchu, żywo reagujący na powiewy Ducha. Ważne myśli, które mi towarzyszą w działaniu: "bądź wolny jak ptak", "w podejściu do świata, do ikony, człowieka czy Boga bądź jak dziecko." Marzę, żeby być jak dziecko, ale nie zdziecinnieć, bo to dwie różne sprawy… Dużo się ruszam i staram się poruszyć innych.
Barbara Malinka
Góralka. Pasjonatka mitologii słowiańskiej oraz ziołolecznictwa. Kostiumografka, ilustratorka, lalkarka. Odkrywająca swą drogę w w performansie. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi o specjalności Techniki teatralne, filmowe i telewizyjne. W życiu energię totemiczną czerpie od Sowy i Żbika. W domu jest wybaczającą matką kilkudziesięciu lalek. Jej solowe działania możecie obejrzeć tutaj: www.facebook.com/malina
Marta Mruk
Jestem perfekcjonistką, a odkąd sobie to uświadomiłam żyje mi się o wiele łatwiej. Bardzo lubię się śmiać. Ze względu na chęć osiągnięcia perfekcji w każdym calu pracuje się ze mną nie lekko, aczkolwiek efektywnie. Od jakiegoś czasu zdaję sobie jednak sprawę że nie wszystko może i musi być idealne i wrzucam na luz. Lubię wolność. Fascynują mnie ludzie. Kocham ich za to, że są różni. Uwielbiam dzielić się z przyjaciółmi nowo odkrytą muzyką. Uwielbiam koncerty! Studiuję Filologię Angielską, lecz w głębi duszy marzę, żeby założyć paczkę, wybiec na deski teatru i być modelką dla Degasa. Bywam szalona, a moi znajomi twierdzą że nie potrzebuję dopalaczy, żeby być na highu. Lubię śpiewać, a tworzenie sprawia mi frajdę. Często podejmuję się nowych wyzwań, przez co moje życie jest niespokojne i pełne przygód, ale nie zamieniłabym go na żadne inne.
Remigiusz Pilarczyk
W teatrze staram się stawiać trudne i niewygodne pytania. Nie zawsze muszą być one przyjemne. To co mnie fascynuje, to ciemna strona, którą kryje w sobie każdy z nas. Pewien rodzaj zła, ludzkich ułomności i defektów. Wierzę w nadzwyczajną siłę teatru. Wierzę w jego silny wpływ na życie ludzi. Równie ważna jest dla mnie praca w zespole. W zespole, w którym każdy dąży do tego, by dać z siebie to co najlepsze. To jedyna droga do tworzenia czegoś niezwykłego, fascynującego i prawdziwego. Oczywiście w teatrze nie ma miejsca na pełną demokrację, ale efekt finalny powinien być wynikiem pracy każdego członka zespołu.
Ewa Otomańska
Od 2011 roku wierny fanatyk, wyznawca i wolontariusz CHOREI. Od 14 roku życia brała udział w wielu projektach i warsztatach teatralno tanecznych. Absolwentka klasy o profilu teatralno-filmowym w liceum VI w Łodzi. Uzależniona od doświadczania. Uwielbia nowe wyzwania ,znajdowanie i pokonywanie w sobie kolejnych granic przynosi jej największą satysfakcje. Ruch jest dla niej sposobem na przekazanie emocji w najbardziej prawdziwy i ludzki sposób. Czerpiąca siłę z ludzi idealistka, wojowniczka o prawdę i hip-hopowy Brzydal wśród Pinowych tancerzy. Teatr postrzega jako miejsce manifestu i szansę spotkania z drugim człowiekiem. Ponad wszystko ceni pokorę, wolność ,szczerość i czekoladę. 1,65 metra dobrych chęci, i uporu marzy by zostać pierwszym Ikarem, który jednak dosięgnie słońca.
Karolina Szaturska
Nie mogę żyć bez: kawy, czekolady i pomidorów, sztuki, muzyki i śpiewu, przyjaźni, wdzięczności i radości. Lubię mity i legendy z różnych kultur tradycyjnych i ornament na wszystkim od architektury romańskiej po ubranie – w nich też widzę opowiadane (i opowiadające się) historie! Mój dziadek jest rzemieślnikiem i ja też uwielbiam wszystko, co wytworzone pracą ludzkich rąk. Najlepszy czas w roku to święta Bożego Narodzenia, gdy wszyscy śpiewają kolędy, a powietrze wibruje od radości i ekscytacji…a druga najlepsza pora roku to oczywiście lato, gdy ma miejsce większość festiwali. Te w mniejszych miastach (a najlepsze pamiętam z Włoch: w Certaldo i w Levanto, ale prawdopodobnie dlatego, że dotąd nie byłam jeszcze w Serbii ani w Grecji!) dają mi poczucie harmonii – pomiędzy naturą i architekturą, muzyką i teatrem, zabawą i poważnymi tematami, śpiewem i tańcem, sztuką i rzemiosłem, sztukami performatywnymi i wizualnymi. Kiedy potrzebuję coś przemyśleć, szukam odrobiny przyrody wokół siebie. Kiedy zaś potrzebuję coś przejąć, zgłaszam się do projektu…no i to jest chyba pierwsza rzecz, która jest nam wszystkim wspólna!
Marta Kaczmarek
Kocham teatr. Kocham taniec. Nie lubię tkwić w jednym miejscu. I nie znoszę mówić o sobie. "This man was never happy if he has not worked on something: laziness and idleness meant death for him."- Neil Gaiman
Piotr Fraszczyński
Jestem spawaczem kochającym teatr. Poza teatrem zajmuję się różnymi formami ruchu: Trenowałem trzy lata boks i dwa lata boks tajski. Trenuję taniec współczesny, kontakt improwizację i tango argentyńskie. (...)
