Zapraszamy na spektakl "Bachantki" w ramach Łódzkich Spotkań Teatralnych.
data: 28.11.2015
godzina: 18:00
miejsce: Miejski Dom Kultury im. T. Sygietyńskiego, ul. Biernackiego 4, Opoczno
przed spektaklem (ok. godz. 17:30) forum "Taniec - język poruszającego ciała"
po spektaklu: dyskusja artystów z publicznością
http://www.lodzkiespotkaniateatralne.pl
Spektakl "Bachantki"
Spektakl w reżyserii Tomasza Rodowicza stanowi trzecią, finalną fazę mierzenia się z najbardziej intrygującym dramatem Eurypidesa i jest próbą opowiedzenia tej wieloznacznej tragedii przy użyciu innego niż w poprzednich projektach klucza. Do współpracy nad spektaklem został zaproszony amerykański choreograf Robert Hayden (tancerz, wieloletni współpracownik Ultima Vez, wcześniej współpracował już z CHOREĄ, między innymi tworząc ruch do naszego Oratorium Dance Project).
CHOREA po raz kolejny sięga po tekst Bachantek. Efektem pierwszego etapu pracy był spektakl "Bakkus" – międzynarodowa produkcja realizowana z Earthfall Dance w 2006 roku. Była to opowieść o konflikcie prawa i religii, przestroga przed fanatyzmem z jednej strony i nadużyciami władzy z drugiej, kryzysem wartości i grozą odpowiedzialności zbiorowej. Bakkus jest w tym spektaklu manipulatorem, charyzmatycznym przywódcą po przejściach, który chciałby grać rolę boga.
Druga część – Śpiewy Eurypidesa to opowieść o zbiorowym szaleństwie i ostrzeżenie przed niebezpiecznymi, bigoteryjnymi praktykami. Wyłaniająca się z chóru grupa kobiet, w zbiorowym uniesieniu sięga do tego, co w człowieku najbardziej intymne i skrywane, ale w dewocyjnej ekstazie może być groźne i prowadzić do zbrodni, zarówno 2,5 tysiąca lat temu jak i dziś. Pieśni uruchamiają ciemne emocje – energie, które przy podejrzanej obecności Dionizosa, pół-boga, pół-człowieka, prowokują zdegradowany rytuał – dwuznaczny obrzęd zwieńczony samosądem na odmieńcu próbującym zbyt odważnie przekroczyć społeczne tabu.
Spektakl "Bachantki" – to konfrontacja tych dwóch wątków oraz odniesienie powstałych między nimi napięć do współczesnych relacji międzyludzkich. Dzisiejsze społeczeństwo to grupa, w której tak szybko, z łatwością wyznacza się zbiorową odpowiedzialność. Przy zanikaniu obecności boga i zastępowaniu go jego nieudolnymi wizerunkami łatwo przypisać sobie samemu wszechwiedzę i wszechwładzę i manipulować emocjami innych. Wobec entropii wartości, religii i autorytetów sposobem na zdefiniowanie siebie samego jest destrukcja i agresja wobec innych. Potrzeba oczyszczenia przez złożenie ofiary została w naszej kulturze zredukowana do znajdywania kozła ofiarnego. W każdym z nas jest jednoczesna potrzeba porządku i chaosu, potrzeba szaleństwa i harmonii. Dlaczego jesteśmy jedynym gatunkiem, który wyrzyna sam siebie, pragnąc w głębi serca najbardziej miłości i obecności boga?
Reżyseria: Tomasz Rodowicz
Choreografia: Robert M. Hayden
Muzyka i prowadzenie chóru: Tomasz Krzyżanowski
Światło: Tomasz Krukowski
Dźwięk: Marcin Dobijański
Występują: Joanna Chmielecka, Julia Jakubowska, Małgorzata Lipczyńska, Majka Justyna, Janusz Adam Biedrzycki, Paweł Korbus, Maciej Maciaszek, Adrian Bartczak
Chór: Joanna Filarska, Sandra Gierzek, Joanna Kłos, Aleksandra Kozioł, Milena Kranik, Justyna Sobieraj-Bednarek, Elina Toneva, Paulina Tralewska, Dara Weinberg
Premiera: 26 marca 2012, Festiwal Dotknij Teatru, Teatr Szwalnia, Łódź
38. Łódzkie Spotkania Teatralne - Komunikacja w ruchu
Tegoroczna edycja Spotkań skupi uwagę na teatrach, których językiem jest materia ruchu, dźwięku i słowa, połączonych w integralną całość. Pokazane zostaną takie grupy teatralne, których ekspresja artystyczna jest integracją nowatorskich technik ruchu i tańca z nowoczesną muzyką i słowem a raczej jego muzycznością i melodyjnością, w sposób, który pozwala stworzyć nową jakość, odrywając je od ich tradycyjnej ilustracyjnej roli. Ideą projektu jest zwrócenie uwagi na istnienie w teatrze zupełnie nowej jakości, gdzie ruch wywodzi się z technik eksperymentalnych, bywa ostry i brutalny, burząc swoje tradycyjne znaczenie w przestrzeni. W ruch ten wpisuje się słowo, ale nie jako ilustracja i narracja lecz jako dźwięk, rytm i głos. Towarzyszy mu muzyka, a te trzy elementy tworzą rzeczywistość gdzie ciało aktora jest ciałem w ruchu, ciałem w muzyce, ciałem w głosie i dźwięku. Dźwięku naturalnym i organicznym, obecnym w ciele każdego człowieka. Ta intensywność obecności aktora na scenie wymaga nowego sposobu komunikowania się, głębszego, intensywnego i bardziej wymagającego wobec twórcy i widza. Nośnikiem idei ŁST 2015 będą więc ruch, muzyka, dźwięk i ich nierozerwalne współistnienie. To zupełnie nowy sposób komunikowania pozwalający na przekroczenie barier językowych i kulturowych.
