Twórcy: Teatr CHOREA, Earthfall
Reżyseria: Jessica Cohen, Jim Ennis, Tomasz Rodowicz
Muzyka: Maciej Rychły, Roger Mills, Paul Wigens
Choreografia: Jessica Cohen
Obsada: Susanne Firth, Dominika Krzyżanowska Gorzkiewicz, Dorota Porowska, Izabela Śliwa, Elina Toneva, Roger Mills, Gerald Tyler, Paweł Korbus, Tomasz Krzyżanowski, Tomasz Rodowicz, Paul Wigens
Premiera: 03 listopada 2006 (Teatr Brycheiniog, Brecon, Walia), 17 listopada 2006 (Teatr Współczesny, Wrocław, Polska)
Projekt teatralny "Bakkus", oparty na motywach "Bachantek" Eurypidesa jest trzecią częścią trylogii realizowanej wspólnie przez polski i walijski teatr – Stowarzyszenie Teatralne CHOREA i teatr Earthfall. We współpracy tych grup nigdy nie chodziło o rekonstrukcję, stylizację, parafrazę lub cytat z Antyku, ale zawsze o esencjalne pytanie o tożsamość kulturową, etyczną i społeczną mieszkańca wielkiej europejskiej metropolii XXI wieku. Antyk jest jak lustro, dzięki któremu przyglądamy się najbardziej dotkliwym sprawom naszej współczesności ze zbawiennym dystansem. Tym razem wynikiem współpracy CHOREI i Earthfall jest spektakl "Bakkus", dla którego punktem wyjścia jest wola głębszej penetracji gwałtownych przemian kulturowych i społecznych, których jesteśmy świadkami oraz przemożne poczucie bycia na rozstaju dotychczasowej drogi i konieczności szukania nowego języka dla teatru. Czy Antyk może dać nam odpowiedź na podstawowe pytania współczesności? Przez współpracę CHOREI i Earthfall konsekwentnie kontynuujemy budowanie mostu pomiędzy Antykiem a dniem dzisiejszym, ponieważ jesteśmy przekonani, że napięcie pomiędzy tym, co najstarsze w naszym dziedzictwie kulturowym, a tym, co najbardziej współczesne, otwiera dla teatru nowe perspektywy. W "Bakkusie" znów zderzamy radykalny ruch tańca współczesnego, słowo mówione, chóralny śpiew zaczerpnięty z antycznego tekstu Bachantek i jazz-rockową muzykę wykonywaną na żywo, aby to zestawienie kultur dało interesującą i dynamiczną kombinację.
Eurypides pisał "Bachantki" już na wygnaniu, w odległej od Aten Macedonii, jako zwieńczenie swojej twórczości. Odczytujemy w tym dramacie przestrogę przed konfliktem prawa i religii, przed fanatyzmem z jednej strony i nadużyciami władzy z drugiej, kryzysem wartości i grozą odpowiedzialności zbiorowej. Dionizos/Bakkus jest w tym spektaklu manipulatorem, charyzmatycznym przywódcą po przejściach, który chciałby grać rolę boga.
